با "یکی بود، یکی نبود" شروع می‌شود این قصه، با "یکی ماند، یکی نماند"...تمام!

یکی، "من" بودم یا "تو" مهم نیست مهم، قصه‌ای است که تمام می‌شود.

برای تمام دانش آموزان عزیزم که راهی سفری دیگر شدند و پا به عرصة جدیدی از زندگی خود نهادند، آرزوی سلامت،سعادت و صلابت دارم!

 

 

یک عمر باید بگذرد
تا بفهمی بیشتر غصه هایی که خوردی
نه خوردنی بود نه پوشیدنی،فقط دور ریختنی بود
و چقدر دیر می فهمیم که
زندگی همین روزهاییست که
منتظر گذشتنش هستیم
همیشه به یاد داشته باشیم 
"مقصد"، همیشه جایى در "انتهاى مسیر" نیست
بلکه"مقصد" لذت بردن از قدمهاییست، که برمى داریم...